Terra Tenebrosa - The Tunnels (2011)

1. The Teranbos Prayer  (6:08)
2. Probing The Abyss  (6:03)
3. The Mourning Stars  (10:09)
4. The Arc Of Descent  (7:54)
5. Guiding The Mist/Terraforming (7:30)
6. Through The Eyes Of The Maninkari  (5:20)
7. The Tunnels  (3:53)

 Całkowity czas: 47:01

  Terra Tenebrosa to niezwykle tajemniczy zespół pochodzący ze Szwecji. W dodatku niemal nieznany (niewiele ponad 1000 słuchaczy na last.fm). Czytając wrażenia osób, które przesłuchały debiutancki album Szwedów, nie wiedziałem, czego się spodziewać. Wiele osób nazywa go psychodelicznym sludgem, inni awangardowym black metalem, jeszcze inni pozbawioną klasycznej formy podróżą w najciemniejsze rejony muzyki.

  Każda ze stron ma w pewnym sensie racje, ale o tym za chwilę. Otwarcie albumu zrobiło na mnie niesamowite wrażenie – mroczny, elektroniczny wstęp brzmiący jak przetworzony, syntetyczny chór, przerywany doskonale brzmiącą, rwaną partią bębnów. Do tego wszystkiego dochodzą gitarowe szumy rodem z muzyki drone i obłąkana partia wokalna, wędrująca od krzyku przez growl aż po wywołujące ciarki na plecach zawodzenie i szepty, co wprowadza do muzyki zespołu element psychodeliczny. Podobna atmosfera towarzyszy słuchaczowi przez całą ”podróż”. Czasem pojawiają się nawiązania do black metalu (chłodne brzmienie gitar w Probing the Abyss), innym razem do sludge’u (The Arc of Descent, The Tunnels czy sekcja rytmiczna w Through The Eyes of The Maninkari) czy post-metalu (The Mourning Stars). Każdemu utworowi towarzyszy ciężkie, industrialno-ambientowe tło nadające muzyce grupy niemal miażdżącej siły.

  W nielicznych recenzjach Tunnels można spotkać się z określeniem ”ścieżka dźwiękowa do nieistniejącego horroru”. Zgadzam się z tym określeniem, jednak nazwałbym go raczej bardzo sugestywną ścieżką dźwiękową koszmaru sennego lub muzycznym obrazem choroby psychicznej. Tunnels to jedna z najbardziej niepokojących płyt, jakie słyszałem i jednocześnie najlepszy album roku w kategorii muzyki eksperymentalnej (jak dotąd).

Ocena: 10/10